SORU — Küçük kızım Sağlığı yerinde; mutlu, neşeli, çok canlı, çok hareketli bir çocuk. Yalnız aşağı yukarı üç haftadır kötü bir huy edindi ; tırnaklarının kenarlarını koparıyor. Bu yüzden tırnakları kemirilmiş hissini veriyor. Oysa parmaklarını ağzına götürmediğini kesin olarak biliyorum. Güler yüzle ellerine zarar verdiğini hatırlatarak onu bu huyundan vazgeçirmeğe çalıştım. Tuvaletine ve çevresinde uyandırdığı intibaa büyük bir önem verdiği halde bu sözlerime kulak asmadı ve bundan hiçbir sonuç alamadım. Sonra sağ elinin parmaklarını sarmayı denedim, fakat ellerini serbestçe kullanmaktan büyük bir zevk duyduğu için bu, ona son derece ağır geldi. Böylece gene başarısızlığa uğradım
Tırnaklarıyla en çok yatakta iken oynuyor ; oysa, gündüz olsun gece olsun yanında daima bebeği bulunuyor. En büyük zararı ise sabahları uyandığı zaman meydana getiriyor bence. Odasında yalnız yatıyor ve sabahları saat 7,30'da postacı geçinceye kadar hiç sesini çıkarmıyor. Bu yüzden ne zaman uyandığını bir türlü kestiremiyoruz. Bana seslenip izin istemeden asla kalkmıyor.Elif, masaldan, şarkıdan, resimden çok hoşlanıyor. Ev işlerine yardım etmeyi de seviyor. «Bir tane» olduğu halde bugüne kadar ona fazla yüz vermedik. Diğer çocuklarla sık sık oynamağa imkân buluyor. Geçenlerde genç bir kadın tuttum, her gün islerime yardım ediyor ; Elif'e iyi bakıyor ve ona karşı derin bir ilgi gösteriyor.
CEVAP — Tırnak uçlarını koparmak huyu kızınızda olduğu gibi iki ile dört yaş arasındaki çocuklarda sık sık - şu ya da bu şekilde - ortaya çıkan huzursuzluk belirtilerinden biridir. Kişisel tecrübem arttıkça, hiçbir şekilde sinirlilik belirtisi göstermeyen küçük çocukların hiç denecek kadar az olduğunu daha iyi anlıyorum. Öfke nöbetleri, gece korkuları, uykusuzluk, özel birtakım korkular, yemek yerken alınan tutum, yabancılara karşı sıkılganlık göstermek, diğer çocuklara takılmak, sataşmak ve onlara kötülük etmek eğilimi, parmak emmek ve tırnak kemirmek gereği; bütün bu belirtilerden herhangi birinin çocukta baş göstermesi aşağı yukarı kesin olarak beklenmelidir. Sizin anlattığınıza benzer alışkanlıklar çocuğun duyguları için bir çeşit güvenlik zırhı görevini yapar. Çocuk tırnaklarını çirkin ve fena gördüğü için onlara bu şekilde kötülük etmek istemiş olabilir. Tırnaklarını ve dolayısıyla kendi kendini bu şekilde cezalandırmamış olmasaydı öfkeli bir ânında başka birini tırmalayabilirdi. Bu huyun çocuğun karşısındakiler için can sıkıcı, üzücü olduğunu biliyorum. Ne var ki, bunun daha büyük çocuklarda ve yetişkinlerde devam ettiği çok seyrek görülür. Çocuğu bu gibi huylar-
dan doğrudan doğruya birtakım çarelere başvurarak vazgeçirmek mümkün değildir. Gerçekte bu gibi davranışların çoğu zaman tam tersine birtakım etkileri görülüyor. Tırnaklarını kemiren büyük çocukların, ya da yetişkinlerin çoğu çocukluğunda bu yüzden ceza görmüş, ya da azar işitmiş olanlardır. Ana - babalar pireyi deve yapmaktan sakınırlarsa sonunda bunun acısını ne çocukları ne de kendileri çeker. Dolaylı bir takım çarelere başvurmak çok daha iyi sonuçlar verir. Çocuğa uygun oyun gereçleri sağlayın, kendi eliyle bazı şeyler yapmasına imkân verin, şimdiye dek yaptığınız gibi onun ev işlerinde size yardım etmesine fırsat verin, onu bir şarkının, ya da bir masalın sağladığı zevkten ve sevinçten yoksun bırakmayın. Çocuğun bağımsızlık isteğine, kişiliğini ortaya koymak ve yararlı olmak için gösterdiği istek ve çabaya bir çıkar yol bulmasına yardım edin. Aynı zamanda yavrunuzun gereğini duyduğu sevgiyi ve anlayışı kendisinden esirgemeyin. Bütün bunları göz önünde bulundurur ve davranışlarınıza ilke sayarsanız çok iyi sonuçlara ulaşacağınıza inanabilirsiniz. Çocuğun elini sarmağa devam etmeyişiniz yerinde bir harekettir. - Kendisini imkânsızlık içinde hissetmesi ve öfkeye kapılması çocukta tırnaklarını koparmak isteğin ve gereğini daha da arttırır.
Yatma saatlerinde çocuğun tırnaklarını zeytinyağı ile yumuşatmayı denediniz mi? Çocuğun tırnaklarını keser ken sert ve pürüzlü kalmamalarına dikkat ediyor mu su- nuz? Bu iki çareye mutlaka başvurun ve yavrunuzun tır naklarına başına iş açtıkları için kızdığının farkında oldu ğunuzu anlatmağa çalışın. Yalnız bu arada çocuğa parmaklarının yararlı işler yapabileceğini, büyüdükçe kendi ne bu parmaklar sayesinde ilgi çekici uğraşmalar bulabileceğini de belirtin.