YeniBiForum.com

Süre gelen zaman, akıp giden şehirler, üzerime geliyorlar
Fikrim kollarında ölmek
Nutkum susmak
Gözlerim ise ağlamaktan yana
Sabahları hiç olarak kalktım yatağımdan
Aşk yoktu yüreğimde artık,sadece yatağımdaki gözyaşlarım kalmıştı
İmkansızdı herşey artık
Çıkmaz sokağa girmiştik uzun yolculuktan sonra Dönemezdik
Göremezdik
Gülemezdik
Ve tekrar sevemezdik


İmkansız aşktı bu
Ağlamak imkansızdı
Gülmek imkansız
Tekrar aşık olmak imkansızdı
Belki başka birini severiz diyerek avuttuk birbirimizi
Severek çoğalmayı denedik
Sevdik sonunda
Fakat imkansızı sevdiğimiz kadar sevemedik nicelerini
Ellerimiz kavuşamayacak diye oturup şiir yazdık birbirimize
Tarihi geçmiş zamanlara küfür ederdik


Biz yenilirdik, savaşı kaybederdik
"Okyanuslar ağladı, güneş ağladı,yağmur ağladı gece ağladı bu ayrılığa
-Ve biz ağladık imkansızlığa"
Sabah olurdu,güneş doğardı yüzümüze
Biz kıyamet sanardık günü
Yan yana gelemezdik bir türlü
Uzaktan severdik tenimizi
Gece olur ağlardık
"Sabahları neşe ile kalkmak, güleç yüzümüze seslenmek imkansız
Randevu saatine geç kalmak imkansızdı bizim aşkımızda
Saç telimize duygular yüklerdik
Seviyor,sevmiyor derdik birbirimize

Bilirdik imkansızı,ses çıkarmazdık yeni ufuklara
Ağzımız kururdu,öpüşürdük saf su ile
Sanardık ki Dudaklarımız birbirine değdi
Kandırırdık kendimizi öylece
Kusardık,isyan ederdik sessizliğe
Dayanamaz,arardık tanıdık kokuları
Zaman ilerler biz sesimize hasret kalırdık imkansızlıkta
Doyamadığımız tenden vazgeçip sese muhtaç olurduk
İmkansızdık başlı başına
Koşan bir rüzgar olup savrulurduk
Bir o tarafa,bir de bu tarafa
Göremezdik gözyaşlarımızı
Çünkü biz hep imkansızdık bu hayatta